ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ; ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ  ΧΑΡΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ  ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Το τι επιτρέπουμε και το τι απαγορεύουμε στον εαυτό μας, εξαρτάται από τον πνευματικό μας πολιτισμό, ή, άλλως πως, από την κουλτούρα μας. Η κουλτούρα δεν μεταδίδεται με νόμους, εντολές και κανονισμούς, αλλά με μύθους, παραβολές και παραδειγματισμό. Μ’ αυτά τα δεδομένα, το θέατρο μπορεί να επηρεάσει βαθύτατα την συμπεριφορά ενός παιδιού, για όλη του τη ζωή.

Τα μηνύματα στα θεατρικά μου κείμενα έχουν να κάνουν με τη δύναμη της φιλίας, την απομυθοποίηση της τεχνολογίας, τη σημασία της μουσικής, την ενοχοποίηση της απληστίας, την προστασία του περιβάλλοντος, τη διεκδίκηση της ευτυχίας, κλπ. Τα κείμενα αποκαλύπτουν συνηθισμένες παγίδες της καθημερινότητας και προτείνουν τρόπους αποφυγής τους, έτσι ώστε τα παιδιά ν’ αντιμετωπίζουν αισιόδοξα τη ζωή. Κι αυτό, διότι στα έργα αποδεικνύεται ότι υπάρχουν λύσεις για κάθε πρόβλημα και για κάθε αναποδιά.

Τα κείμενά μου δεν απευθύνονται αποκλειστικά στον κόσμο των παιδιών, αλλά μεταφέρουν και μηνύματα για τους μεγάλους, λαμβάνοντας υπόψιν ότι τα παιδικά έργα τα παρακολουθούν και οι κηδεμόνες. Το ίδιο φροντίζω για την μουσική και τα τραγούδια που στηρίζουν τα έργα, διατηρώντας κυρίαρχο ρόλο στις παραστάσεις μας. Τα τραγούδια έχουν πλήρη ενορχήστρωση και επαγγελματική ηχητική επεξεργασία.

Μερικά από τα παιδικά θεατρικά μου κείμενα…